वाटत … सगळ मागे टाकून

वेळच न्हवता जात आज दुपारी म्हणून सहजंच उघडला कप्पा
ते assignment papers , काळवंडलेला  खोडरबर , टोक तुटलेली पेन्सिल
गुण्या ……. एक टोक मोडलेला , तुटलेलं टोपण , शाईने भरलेलं कापड
ग्रंथालयाच पुस्तक , आयकार्डची लेस , बसची जुनी तिकीट
चुरगळून गेलेलं वेळापत्रक ,  कँटिनच बिल , पट्टी … अंक पुसट झालेली
झेरोक्सवाल्याचे द्यायचे राहून गेलेले २ रुपये  
हे आणि अस बररच काही …………
आणि या गर्दीतून बाहेर डोकावणारी  एक पक्की गाठ
तू बांधलेल्या फ्रेन्डशिप बॅंड ची ……….

बाहेर काढायचा माझा तो प्रयत्न , बऱ्याचश्या गोष्टीत अडकला होता तो धागा
पण का कोणास ठाऊक ……  मनगटावर येण्यासाठी शोधत होता जागा
कप्प्याच्या टोकाशी ठेवलेल्या कुंकवात बुडून एक टोक झाल होत लालबुंद
आपल्या दोघींच्या त्या गजऱ्याचा अजूनही येत होता त्याला गंध
पिनेच टोकही त्यातच अडकलं होत  आणि तू दिलेली अंगठी सुद्धा
ही  गाठ सुटणार नाही …… असाच म्हणायचा ना ग तुझा दादा ?

तुझ्या अक्षरात लिहिलेली आपली नावं , अजूनही तितकीच ठसठशीत
अन तुझ्या कपाळावरची चंद्रकोर , अजूनही त्यामागे तशीच
टिकली हरवली तर ही लावत जा म्हणत चिकटवली होतीस त्या मागे
मी आजही जुळवायला धडपडतेय , तुझे माझे हरवलेले धागे
खूप आठवण आली तुझी हे सगळ पाहून
बऱ्याचश्या गोष्टी आपल्या करायच्या गेलेत राहून

डोक्यावर चार तांदूळ टाकायलाही न्हवतीस तू हजर
तुझ्या पुढच्या वळणावरच आहे बघ माझ नवीन घर
बाळकृष्ण तरी माझा कुठे पाहीला आहेस तू अजून
मावशी …… म्हणायला शिकलाय तो आता गालातल्या गालात लाजून
तू दिलेली कुड्यांची जुडी लग्नाच्या पुजेदिवाशी होती घातली
सासूबाई म्हणाल्या …… बघा माझी गौराई कशी नटली  

वाटत …………
सगळ मागे टाकून एक दिवस तुझ्या घरी याव
पुन्हा एकदा मला तू तसंच मिठीत घ्यावं
गच्चीत तुझ्या पुन्हा एकदा कॉफी प्यायला बसू
येणाऱ्या जाणाऱ्या प्रत्येकावर काहीतरी बोलून हसू
जमेल का ग आता आपल्याला 'ते' गाण म्हणायला  सुरात ?
इतक्या दिवसांनी दार ठोठवल्यावर घेशील ना मला पुन्हा घरात ?
:)