आलीस का गौराबाई, आले गं बाई

सखू आणि चिऊ …. दोघी मायलेकी . देवाने जणू त्यांना एकमेकीसाठीच बनवलं होत. आता चिऊच लग्न झालय पण म्हणून काय झाल ? सखू साठी ती अजूनही आंब्याच्या लोणच्यासाठी स्वयंपाक कट्ट्यावर चढणारी तिची नाजूक परीच आहे . :) मुलं मोठी होतात पण आई नाही होत कधी मोठी……. असो 

आज हे सगळ आठवायचं कारण म्हणजे गौराबाई … गणपती उत्सवातील हा तिसरा दिवस . गौरी आल्या न आज घरी . 

सखूची गौराई मात्र राहिली यावेळी लांब . काय करणार ? सप्तपदीवेळी वचन दिल्याप्रमाणे चिऊला जावच लागलं नवऱ्याबरोबर , तो नेईल तिकडे … अहो चिऊ गेली परदेशी तिच्या नवऱ्याबरोबर तिच्या पिल्लाला घेऊन . झाले आता त्याला ६ महिने पूर्ण होतील . 

तसं पाहिलं तर रोजच सखू कासावीस व्ह्यायची नातवाच्या आणि मुलीच्या आठवणीने पण आज तिला राहवतच न्हवत . घरची गौराई म्हटलं की सखुला तिची गौराई ….  चिऊच येते समोर . आणि का नाही येणार ? पोरगीला गौरीचा खेळ खेळायची हौस म्हणून चिऊला चालायला यायला लागल्यापासून सखूने तिच्या अंगणात डाव मांडला . पोर पण खेळायचीच हो अगदी अंगात भिनल्यासारखी. पन्नास एक गाणी तोंडपाठ असतील तिला . तिने झिम्मा धरला कि नाहीच तुटायचं तासतासभर . अशी  एकामागोमाग सांगायची गाणी ती . केवड्यातल्या नागासारखी तिची लांबसडक वेणी घागर घुमावाताना कुठल्या कुठे जायची तिलाही भान नसायचं. हौसेन नऊवारी नेसून खऱ्याखुऱ्या गौरीसारखी नटायची .  पाटील काका नेहमी म्हणायचे "सुनबाई …. पोरीला नजर लागेल हो कोणाचीतरी " पण आजी लावायची ना काजळाचा टिळा कानामागे    

लोकं म्हणतात हे गौरीचे खेळ वगैरे सगळे खेडवळ प्रकार . पण त्या लोकांच्या नाकावर टिच्चून चिऊ सगळ्या वाडीचा कौतुकाचा विषय होती . आई बाबांच्या मनासारखी पोरगी खूप शिकली . laptop च्या keyboard वर जितक्या लयीत तिची बोट चालायची त्यापेक्ष्या जास्त गौरीचा भानुरा वाजवताना हलायची  (भानुरा म्हणजे परात पालथी घालून रवीने वाजवत गौरीचे कान उघडायला ) जितक्या आवडीने जीन्स घालायची तितक्याच आवडीने नाकात नथ ही घालायची सणाला . गौरी घरात घेताना आईने विचारलेल्या प्रश्नांची उत्तर देताना तो नथेचा मोती नेहमीच टोचायचा तिला  

सखू  विचारायची "कशावरून आली ?"
चिऊच आपलं नेहमीच उत्तर " हत्तीवरून " लक्ष्मी येते ना हत्तीवरून म्हणून …… मनात म्हणायची माझ्या बाबांच्या घराचा उंबरा सोन्याचा होऊ दे :)

"कशाच्या पावलांनी आली ?"
…. हळदी कुंकवाच्या , सोन्यामोत्याच्या 

" काय ल्याली? "
…. पिवळ पितांबर 

  " काय खाल्ली ?"
…भाजी भाकरी 

मग सगळ्या घरभर फिरून सखुची गौराई , चिऊ विचारायची "इकडे काय ? इकडे काय ?" सखू पण सगळ सगळ फिरून दाखवायची "हा दिवाणखाना , ही  मोरी , हे देवघर , हे दुधदुभत " चिऊला लहानपणी प्रश्न पडायचा ही गौरी कोण ? माझ्या हातातल्या कालाशातले घडे , की हे डहाळे  की मी ?

मग सगळ घरदार फिरून झाल्यावर गौराबाई बाप्पाशेजारी विराजमान व्ह्यायच्या . शेपू भाजी आणि वडी भाकरीचा आनंद घ्यायला .  गौरीला आल्याआल्या भाजी भाकरी का द्यावी लागते ह्याच उत्तर चिऊला तिचं लग्न झाल्यावर अपोआप मिळाल . "चिऊ … फुगली ग तुझी भाकरी . घे ताट वाढून " अस जेव्हा सखू माहेरी राहायला आलेल्या चिऊला म्हणायची तेव्हा तिला पुरणपोळी ही नको वाटायची त्या बदल्यात. कुणीतरी म्हटलंच आहे "लेकीच्या माहेरासाठी माय सासरी नांदते " 

हे सगळ असच्या अस्स घडतंय हा भास चिऊ ला आज सकाळपासूनच होत होता . कशातच लक्ष लागेना पोरीच . इतक्या लांब राहायला गेली होती मग तिथे कुठला आलाय गणपती आणि गौरी ? तिथे नुसते चर्च पण तरीही चिउने घराच्या गणपतीची छोटीशी आरास केली होती खीर मोदकाचा नैवेद्य देखील केला . गौरीचा नैवेद्य करायला शेपू सारखी कुठलीच भाजी नाही मिळत म्हणे तिकडे आणि भाकरी करायचा तर प्रश्नच नाही इलेक्ट्रिक शेगडी आहे आता तिच्या घरी :)  गौरीच्या खेळाची हौस पुरवायची म्हणून चिऊ गेले २ दिवस ठरवून रात्री उशिरा फोन करायची सखुला …. माहेरी कुणी डाव मांडला असेल तर आवाज तरी पडेल कानी झिम्म्याचा . पण यावेळी सखूच अंगणही तिच्यासारखाच शांत शांत होत . खेळाचा डाव मांडायला खेळणारी लाडकी लेक नाही म्हटल्यावर तीलातरी कुठला हुरूप येईल हो . गेल्या २० वर्षात तिचं अंगण आज पहिल्यांदा शांत होत . तिच्या माहेरवाशिणीची, चिऊची वाट बघत   

कसातरी करून स्वतःला आवरलं होत आज सखूने पण सकाळी गौरी घरात घ्यायची वेळ झाली आणि तिची घालमेल वाढली . पोरीचा चेहरा डोळ्यासमोरून हलेना . तशीच दिसत होती चिऊ तिला समोर "आई तुझी जोडवी दे ग हाताच्या बोटात घालायला …. अजून जास्त वाजेल घागर माझी  " म्हणणारी.…  दोन वर्षापूर्वी तर चिउने कहरच केला . नको नको म्हणताना ८ व्या महिन्याचं पोट घेऊन नाचवली घागर . बाकीच्यांना टेन्शन "पोटातला हिचा गणोबा काय करतोय काय माहीत :)"  

ह्या सगळ्या आठवणी मनात दाबून कंठाशी आलेला आवंढा गिळत सखु आज तिची गौराबाई घरात घेत होती . इतक्यात फोन वाजला . हातातलं सगळ जागीच टाकून सखु पाळली "माझ्या लेकीचाच असणार … जीव नसेल लागत सकाळपासून तिचा तिकडे " 

"आई …. गौरी घेतल्यास ग ? " 
चिऊच्या कापणारा आवाज त्यामागचा ओलावा सखुला जाणवला 
"पोरी … माझी गौराबाई रडत नाही येत घरात आईच्या. माहेरच्या भरभराटीसाठी हसत आत ये  "
आणि चिऊ ओक्साबोक्शी रडायला लागली फोनवरच . 

ती फोनवर बोलते आहे तोवर तिच्या पिल्लाचा एक पराक्रम चालू होता …. आता फार उद्योगी झालाय न हा कृष्ण तिचा . आता आईची अंगाई  नको असते त्याला . Justin Bieber च " baby baby " म्हणायला लावतो आई बाबांना . 

चिउने आरास केलेल्या गणपतीसामोरच कुंकू घेऊन साहेब सगळ्या कपाळाला फासत होते . चिऊ ओरडली "पिल्ला थांब … देवबाप्पाच आहे ते "
तिची हाक कानापर्यंत जाईतोवर तो कुंकवाची एक चिमट जमिनीवर सांडून त्यातून दुडूदुडू पळत सगळ्या घरभर नाचला . आणि त्याची इवली इवली कुंकवाने भरलेली पावलं घरभर उमटली
  
सखुने एक क्षण थांबून विचारलं "काय झाल ग चिऊ …. का उगाच ओरडते आहेस त्याला ? बोल का फोन केलास आत्ता ?"
"काही नाही ग आई …… गौराबाई तू घरात घेतलीस आणि हळदी कुंकवाची पावलं माझ्या घरी उमटली :) "

आमची चिऊ म्हणजे हा असाच प्रकार आहे … तिला जे हव असत ते समोरच्या प्रत्येक गोष्टीत शोधायचा प्रयत्न करते आणि सापडलं कि आनंद गगनात मावत नाही 

आईचा फोन ठेवल्यापासून स्वारी खुशीत आहे एकदम :) 

मानल तर सगळ आहे इथे आणि नाही मानल तर काहीच नाही सापडत 

गणेशोत्सवात ती येउन गेल्यावर प्रश्न पडतो - कोण आलं होत ? खडयाची, मुखवट्याची , एरंडाची , मातीची गौराई की लग्न होऊन सासरी गेलेली आपली लेक ? 

View Facebook Comments