हल्लीची मुलं

हल्लीची पिढी आपल्या पुढे एक पाऊल आहे असं म्हणतो सगळे आपण . पण माझ्या घरी दोन दिवसांपूर्वी जो अनुभव आला त्यानंतर अजूनही मी पावलच मोजत बसली आहे . किती पुढे गेलीत आमची पिल्ले याचा अंदाजही नाही लागत आहे .

तर झाल अस ………. माझी एक जिवाभावाची मैत्रीण . अश्विनी . आयुष्यात काही माणस कुठल्याही साबबीशिवाय  मनात स्थान निर्माण करतत. अगदी मनापासून आवडतात . त्यांपैकी अश्विनी एक . तसं पाहायला गेल तर माझ्याआधी ह्यांची मैत्रीण आहे ती पण आता माझी जास्त जवळची :)

तिच्याही घरी आर्यच्या वयाची एक परीराणी आहे , फारतर ३ - ४ महिन्यांनी लहान असेल त्याच्यापेक्षा . फार गोंडस आहे तीच हे पिल्लू . युक्ता ( अश्विनी , तुझ्या परवानगीशिवाय माझ्या ब्लॉगमध्ये तुमचा उल्लेख केल्याबद्दल तुझी काहीही हरकत असेल तरी माझ्या परीबद्दल मी लिहिणार :) ) तर सांगण्याचा मुद्दा असा की तिने काही दिवसांपूर्वी परीचे ( मी परीच म्हणते तिला ) फोटो अपलोड केले होते फेसबुकला. फोटोमधून का होईना पण मी ही फार दिवसांनी पाहत होते तिला. तितक्यात माझं पिल्लू आल जवळ . आईचा laptop हे त्याच हक्काचं ठिकाण झालाय आता . काही विचारण्यापूर्वी सगळी सूत्र आपल्या हाती घेऊन रिकामा होतो .

तसा दिवसभर त्याच्या प्रश्नांचा भडीमार सुरूच असतो माझ्यावर . तेव्हाही परीचे फोटो पाहून त्याने विचारलं "कोण आहे ग ही ? कोणाचे फोटो पाहते आहेस ?" मी ही त्याला तितकच बालिश उत्तर दिलं "मैत्रीण आहे ती आर्यची. युक्ता !!!!! " बापरे ! त्याला इतका आनंद झाला. त्याच्या या नव्या मैत्रीबद्दल त्याचं पहिलं-वहील वाक्य "माझी मैत्रीण आहे ना . मग ping करू का मी तिला ? "
मी तर पहातच राहिले या हिरोकडे . काय सांगावं ? हो की नाही काहीच कळेना . आईच्या उत्सुकतेपोटी मी विचारलं " काय रे ping करणं म्हणजे काय ? तुला काय कळत ? " . तर अगदी जग जिंकल्याच्या अविर्भावात महाशय उत्तरले "ह्म्म्म …… कळत मला सगळ. तू नाही का तुझ्या मैत्रिणीशी ping करून बोलतेस :) तसच ग …… काय मम्मा तू पण !! "  :O

हे घरी आल्या आल्या त्यांच्या कानावर घातला घडला प्रकार मी . ते ही निशब्द . मुलगा मोठा होतोय याची पहिली घंटा वाजली होती आमच्या घरी आज :)

आता या ping च काय घेऊन बसलात …… skype वरून आजीला call लावता येतो याला . फोनमध्ये याच्या पोएमंचा व्हिडीओ सापडेना तर बाबांना सांगत होता म्हणे " YouTube लावा YouTube "  तिथेही शोधाशोधीची भानगड नको म्हणून त्याने अजून एक सोपा मार्ग शोधून काढलाय . Google's voice recognition software उघडून कवितेची पहिली ओळ गुणगुणली की लगेच सापडते आपली कविता हे माहीत झालंय आता त्याला . Laptop चे right click , double click हे अनु असे बरेच उद्योग त्याला कळतात याचा मलाही धक्काच बसला . हो ना धक्काच म्हणावं लागतंय आता . 

कुणी म्हणेल का हो की हा मुलगा २ वर्षांचा आहे ? म्हणजे प्रामाणिकपणे मान्य करते मी की हे सगळे प्रकार मला दुसऱ्या वर्षी सोडाच पण दुसऱ्या इयत्तेत गेले तरी न्हवते येत . ह्याच्या वयाची इतरही मुलं अशीच आहेत का हो ? म्हणजे काळजीपोटी विचारते आहे हा ……     

तसं पाहायला गेल तर हा काही laptopi किडा वैगरे नाही . अभ्यासही वयाच्या मानाने बराच येतो म्हणायला हरकत नाही . दिवसातून जेमतेम ५ मिनिट मिळत असेल त्याला . पण कौतुकाची गोष्ट ही की या मुलांची निरीक्षणशक्ती फार वाढलेली आहे . आई बाबा ही वस्तू हाताळताना काय काय आणि कुठली कुठली बटन दाबतात याची नुसती टूकुटूकू पाहणी चाललेली असते . 

निष्कर्षाचा मुद्दा इतकाच ………. हल्लीची मुलं फक्त एक पाऊल पुढे नाहीत तर चांगलं मैलभर अंतर पार केलय यांनी . :) कौतुक वाटत आणि त्यापेक्षा जास्त काळजी :)