तो आणि त्याची सौ ......


      आज  जे  काही  मनाच्या  देव्हाऱ्यात  नंदादीपाइतकं  पवित्र  आणि  अखंड  प्रेम  तेवतंय  ते  फक्त तुझ्यासाठी  .... रात्रीच्या  रजईत  लपवलेला चंद्राचा हिरा फक्त तुझ्यासाठी .....  खरच ...... फक्त तुझ्यासाठी ......
पुढे काही लिहिण्याआधी तुझी क्षमा मागते .... क्षमस्व ...... तुझी सौ  ....
      कारण अगदी दोन क्षणांसाठी का होईना पण मला तुझ्या सौ . चा हेवा वाटला . खरच , फार नशीब घेऊन जन्माला घातल आहे देवाने तिला. अगदी हाताच्या बोटांवर मोजण्या इतक्याच लोकांना नियती हे भाग्य देते . ते तुझ्या सौ. च्या पदरी देवाने न मागता स्वखुशीने घातलेलं दान ...
पाहिलं असशीलच तू . आभाळाइतकं  प्रेम करणारा तू .... अजून काय हवंय ??
     खरं सांगू ? जेव्हा तू म्हणालास ना... "प्रेमान जवळ घेणार कुणी असेल तर जास्तच जवळ यावं वाटत " अगदी त्या क्षणी , तुझी सौ. तुझ्या डोळ्यात अखंड दिसत होती . हात पसरून उभी ... तुला सामावून घ्यायला अतुर. तेव्हा मी स्वतालाच एक प्रश्न विचारला 
                      निरपेक्ष प्रेम बघून 
                      इतकी नाजूक हसलीस 
                      खरं सांग तेव्हा
                      तुझ्याजवळ तू किती उरलीस ?
     आणि खरच , सगळीच्या सगळी सौ . तुझ्याकडे अगदी वाऱ्यासारखी धावत आली. तू तुझ्या हक्कच माणूस जाताना स्वतः बरोबर घेऊन गेलास आणि रात्रभर कस्तुरीमृगाप्रमाणे आपल्या जवळची कस्तुरी बाहेर शोधात झोपी गेलास .
अरे , तुझी सौ तुझ्या आत आहे . एकदा डोळे बंद कर आणि अगदी मनापासून तिला साद घाल. बघ..... लगेच आवाज देईल ती .. ओ...
      कुठून आला रे हा आवाज ???
      बाहेरून ???? नाही ..............
       शेजारून ??? नाही ..............
हा आवाज तुझ्या आतून आला . इतक्या अलगदपणे ती तुझ्यात एकरूप झाली कि कधी ... हे तुला कळलंही नाही. आई जसं आपल्या बाळाला नऊ महिने पोटात वाढवते , आपल्याच शरीराचा एक भाग बनवून. तसंच काहीस..... त्यापेक्षाही जास्त ... तुला तुझी सौ सांभाळायची आहे . 
    आयुष्यभर ...... तुझ्या श्वासातला एक अखंड श्वास बनवून .....
फार काही लिहावास वाटतय रे .... पण नको .... माझीच नजर लागेल .आई म्हणते तसं... "अग , तुझीच नजर लागेल कधीतरी तुम्हा दोघांना . सांभाळा तुमच्या अहो ना "
किती निवांत झोपला आहेस रे ... तुला छातीशी कवटाळून रात्र सारून गेल्यावर वाटत ...
                          कोण म्हणत येणारा दिवस 
                           नेहमी नवा असतो ???
                           मी तर म्हणते हा नुसताच 
                           आपल्या दोघांच्या दोन रात्रीमधला दुवा असतो 
खरच म्हटलंय हे कुणीतरी :)
रात्रीच्या कुशीत शिरून पाहिलेल्या गोड स्वप्नांना जोपर्यंत पहाटेची कोवळी पालवी फुटेल तोपर्यंत अशीच जवळ घेऊन राहीन तुला ... येशील ना ....

हे दोनच दिवे पुरले :)


मी अनुभवलेली पहाट ...

शांत सुंदर पहाटे, क्षितिजाला जाग आली 
रंगपंचमीची सुरवात ढगांच्या कडातून झाली 

लवलवत्या पात्यात हिरवळ दाटू  लागली 
पांढऱ्या धुक्याची साय त्यावर साचू लागली 

कोपऱ्यावरची कोकीळ साद घालू लागली 
परसातल्या लाजाळूला आत्ता कुठे शुद्ध आली 

मागू लागला गुलाब मोगऱ्याकडे सुगंध 
परीजातला जागवून गेली हलकी झुळूक मंद 

लुकलुकणाऱ्या डोळ्यांनी सूर्यफुलात जन्म घेतला 
पांढऱ्या सदऱ्यातल्या तगारीला मैलावरून खुणावू लागला 








आयुष्याच गणित शिकवायला इतके सगळे तयार झाले
माझे डोळे मात्र , स्वप्नांनी चोरून नेले 

पळून गेलेला चोर कुठून तरी पळून आला 
माझ मला परत करून आपल्या गावी निघून गेला 

अंधुकश्या प्रकाशात मी डोळे उघडले 
जन्मभराची गोष्ट वाचण्यास हे दोनच दिवे पुरले :)

तो.... ये मत समझना

शिकायत करते नहीं , तो ये मत समना 
हमें तकलीफ नहीं होती
समजा दिया है आसुओंको 
वो आपके सामने , गलती से भी नहीं रोती

पेश करते नहीं तो ये मत समना  
शायरी करना नहीं आता
तारीफ कैसे करे ???
आपका अलफास तो होठोसे जाहिर किया नहीं जाता 

हसी दिखाते नहीं तो ये मत समना  
हम खुशीसे दूर है 
हमारी मुस्कुरहटे तो 
किसीकी नजरोके प्यारभरे नूर है 

क़यामत होती नहीं तो ये मत समना  
दुवा करना भूल गए
अगर आप खुश हो 
तो समजेंगे ... हमारे हर फरियाद कुबूल हो गए 

मोहोबत करते नहीं तो ये मत समना  
हमारे पास दिल ही नहीं 
न जाने क्या लिखा है तक़दीर में 
तबतक आपसे दोस्ती ही सही 

कभी आखोमे आसू आये तो ये मत समना  
दोस्ती कम हो गयी 
दर्द तो हमें हुआ 
बस ... तकलीफ से आपकी पलकें नम हो गयी 

अशीच एक भावना, जिला शब्दच फुटत नाही


एका सुंदर मुलीच मन ....... जेव्हा ती एकाचवेळी दोन जिवलग मित्रांना आवडते 

कुठल्यातरी एका तालाचा तिला सूरच लागत नाही 
देणारा समोर असूनही आज ती काहीच मागत नाही 

समोरच्याच आवडण हि तिला सोसाव लागत 
उधळलेल प्रेम ... नको असताना पोसावं लागत 

मुसुमुसून रडायला , हुंदकाही फुटत नाही 
अन खळखळून हसायला , ओठच हलत नाही 

गुदमरलेला श्वास , आतल्या आत कोन्डतो
कारण 
प्रत्येकजण तिच्यासाठी वेगळा डाव मांडतो 

मांडलेल्या डावात , जिंकण ठरलेलंच असत 
प्रत्येकजण आज , फक्त तिच्यासाठी हरलेल असत 

माथा टेकायाच्या आधीच , आशीर्वादाचा हात उठतो 
आकाशातला तारा , फक्त तिच्याच साठी तुटतो 

बरसणार प्रत्येक सुख , तिच्याच ओंजळीत पडत 
पण दोन हातांची छोटीशी ओंजळ .... इथेच सगळ अडत 

एकावेळी म्यानात एकच तलवार बसते 
तळपणारी प्रत्ये तलवार , आज तिच्यासाठी तळपत असते 

स्वतःची बाग असूनही , आज सगळंच अवघड होऊन बसलंय
कारण 
प्रत्येक फुल तिच्याशी आज मनापासून हसलंय

इतकं सगळ मिळूनही 
कांती वाऱ्याने शहारलेली 
कारण पानगळ होऊनही तिची वेल मात्र
नेहमीप्रमाणे बहरलेली 

अशीच एक भावना, जिला शब्दच फुटत नाही 
थेंब पापण्यावरच विसावतो , त्याला तरंग ही उठत नाही 

प्रत्येक पाकळी तिन , मनापासून जपली 
म्हणूनच सगळी फुल, सगळी सुख आज तिच्या  ओंजळीत लपली  

View Facebook Comments 

त्याचेच रविकिरण झाले..

निळ्याशार आकाशावर 
कुणी शिंपली साय पांढरी ?
लुकलुकणाऱ्या चांदण्यातुनी 
गोष्ट आपली सांगे सारी

नभोमंडपी अगणित तारे
वाऱ्यासंगे झुलती सारे 
खेळ सगळा हा अंधाराचा 
कोण स्तब्ध तर कोण फिरे 

या सगळ्यातून एकच तेज 
 निळ्या निळाईला भावले 
शुभ्र पांढऱ्या ताऱ्याने
या नभाचे रंग चोरले 

रात्र काळोखी दिवस पांढरा
सारीपाट हा क्षितिजी सांडला 
ताऱ्याने या नभाकडे 
सोबतीचा हट्ट मांडला 

निरागस या नभाला 
एक शब्द हि फुटेना 
रात्र सगळी त्याचीच होती
पण दिवसाचा प्रश्न सुटेना

नभ ,तारे शांत सारे
आभाळ झाले केविलवाणे 
कुणी कुणाला समजून घ्यावे 
इथे सारेच विरहगाणे

अनावर सारेच दुख
नभाला अश्रू फुटले
ताऱ्यालाही या उमगेना 
आपण झालो कुणाचे कुठले 

सारीपाटाची काळी चौकट
नाभासंगे सोबत तारा
पहाटे या नभाला 
निरोप द्यावा कसा कळेना 

पहाटेचे किरण पहिले 
आकाश सारे उजळून गेले
कुठे शोधिसी या ताऱ्याला 
त्याचेच तर रविकिरण झाले

'कोण सांगतो मी एकटा ?'
नभाचा प्रश्न शेवटचा 
दिवस रात्र ताऱ्याची सोबत
खेळ जिंकला मी साऱ्यांचा










"आयुष्याचा सारीपाट 
कुणीतरी जिंकाव 
म्हणूनच
कुणीतरी हरलेला "